ศีลห้าปลดกรรม

        ในการที่มีผู้ใดผู้หนึ่งมาขอคำแนะนำหรือจากการเทศนาสั่งสอนในแต่ละวัน
   แม่ชีทศพร จะเน้นย้ำเรื่องการรักษาศีลเป็นอันดับต้น ๆ ท่านจะเน้นย้ำเรื่องศีล ๕
   เสมอ ๆ ทั้งนี้เนื่องจากศีล ๕ เป็นศีลประจำโลก หรือเป็นคุณธรรมประจำโลกที่มีมานาน
   และเป็นหลักปฏิบัติขั้นพื้นฐานที่จะทำให้ตัวเราเองและสังคมสงบสุข แม้แต่ศีล ๒๒๗
   ข้อก็มีศีล ๕ เป็นพื้นฐาน คนสมัยนี้ไม่ค่อยให้ความสำคัญกับศีล ๕ ข้อเท่าไร และ
   ละเลยจนทำให้เกิดบาปกรรมทำเวรต่าง ๆ

ผลกรรมชั่วที่บั่นทอนชีวิตคนเรามากกว่า ๗๐ เปอร์เซ็นต์ก็ล้วนมาจากการประพฤติ
   ผิดในศีล ๕ นี้ทั้งนั้น การถือศีล ๕ ต้องถืออย่างมีความเข้าใจ เช่นในข้อที่หนึ่งเรียกว่า
   ปาณาติบาต หมายถึง การไม่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิต ยังรวมไปถึงการไม่ทำร้ายร่างกายจิตใจ
   ซึ่งกันและกันด้วย ผู้ที่ถือศีลข้อปาณาติบาตนั้นต้องไม่กลั่นแกล้งทำร้ายเพื่อนมนุษย์
   รวมทั้งสัตว์โลกไม่ว่าด้วยกาย วาจา ใจ เมื่อทำได้เช่นนี้จึงเรียกว่า ถือศีลโดยแท้ ส่วน
   ศีลข้ออื่น ๆ ก็เช่นกัน การถือศีลต้องประกอบด้วยการสมาทานจากกาย วาจา ใจ เพื่อ
   ให้เราระลึกถึงคุณศีลเนือง ๆ แม่ชีทศพร จึงเน้นย้ำว่าก่อนที่เราจะสวดมนต์ภาวนาไม่
   สมาทานศีลก็ไม่มีผล เพราะเสมือนว่าคนไม่มีศีลเป็นพื้นฐานแล้วจะทำกุศลใด ๆ ให้บังเกิด
   ขึ้นก็ยากนักต่อเมื่อมีศีลแล้วจึงสามารถกระทำกุศลได้อย่างเต็มภาคภูมิ

เวลาไปวัดฟังธรรม ก่อนที่พระภิกษุจะให้พรหรือขึ้นธรรมาสน์เทศน์ หรือสอน
   กรรมฐานทำสมาธิวิปัสสนา พระภิกษุก็จะให้มัคทายกเป็นผู้เริ่มต้นคำอาราธนาศีล ๕ หรือ
   ศีล ๘ หลังจากนั้นพระภิกษุสงฆ์ก็จะให้พุทธบริษัทรับศีล เพื่อเป็นเครื่องมือในการดำเนิน
   ชีวิตให้เป็นปกติ สะอาดและปลอดภัยจากอันตราย ดังนั้นศีล ๕ จึงเป็นศีลสำคัญของ
   ฆราวาส เมื่อฆราวาสรับศีล ๕ เป็นที่เรียบร้อยแล้ว พระภิกษุสงฆ์ก็จะให้พร ด้วยการ
   สาธยายคำสรรเสริญยกย่องคุณวิเศษของศีล  ๕  ว่า  ถ้าผู้ใดก็ตามมีความมั่นคงมี
   จิตใจหยั่งลงในศีล  ๕  จนเป็นปกติอยู่ในกาย  วาจาและใจ  ก็จะสามารถถึงความเจริญ
   แห่งทรัพย์สิน  เงินทอง  บารมีและฝั่งเกษมแห่งพระนิพพานได้ในที่สุด

เสียงการให้ศีลให้พรของพระภิกษุเราจะได้ยินจนชินหูตั้งแต่เด็กจนโต  เรามีความ
   คุ้นเคยกับเสียงสวดมนต์ของพระภิกษุเวลาให้ฆราวาสรับศีล  เด็กๆที่ติดตามพ่อแม่ไป
   ทำบุญแม้จะยังเป็นเด็กไม่กี่ขวบก็จะสามารถท่องรับศีล  ๕  เป็นเสียงแจ้วๆว่า 
   ปาณาติปาตา  เวรมณี  สิกฺขาปทํ  สมาทิยามิ  ข้อหนึ่งห้ามฆ่าสัตว์  ไปจนจบศีลข้อ
   ที่  ๕  ว่าด้วยห้ามดื่มสุราเมรยะ  ซึ่งการท่องของเด็กก็เป็นเหมือนการท่องแบบนกแก้ว
   นกขุนทอง

พอเริ่มเข้าโรงเรียนทางโรงเรียนก็จะอบรมสั่งสอนวิชาศีลธรรมและพระพุทธศาสนา
   นอกจากนี้ครูอาจารย์ที่โรงเรียนก็จะจัดให้มีการนิมนต์พระภิกษุสงฆ์จากวัดที่ใกล้เคียง
   มาสอนพุทธศาสนาและนำการสวดมนต์ให้กับเด็กนักเรียน  พร้อมกับเริ่มมีการบรรยาย
   ถึงความหมายของศีล  ๕ว่าประกอบไปด้วย

           ๑. ปาณาติปาตา  เวรมณี  สิกขาปทํ  สมาทํยามิ  :  ห้ามฆ่าสัตว์...ทุกประเภท
           ๒. อทินฺนาทานา  :  ห้ามลักทรัพย์
           ๓.  กาเมสุมิจฺฉาจารา  :  ห้ามประพฤติผิดในกาม  ห้ามมีเพศสัมพันธ์กับลูกเมียคนอื่น
           ๔.  มุสาวาทา  :  ห้ามพูดเท็จ
           ๕.  สุราเมรยมชฺชปมาทฏฐานา  :  ห้ามดื่มสุรายาเมา

        ศีล  ๕    จึงเป็นพื้นฐานที่เด็กๆทุกคนรวมถึงผู้ใหญ่รู้จักและท่องจำได้  รวมถึงสามารถ
   นำมาปฏิบัติรักษาศีลในชีวิตประจำวัน  นี่เป็นความรู้สึกที่เคยชินมาแต่ไหนแต่ไร  ทั้งที่
   คุณวิเศษของศีล  ๕  เปรียบเสมือนเป็นเกราะแก้วกำบังตัวให้รอดพ้นจากภัยพิบัติ  แต่
   หากขาดศีลแล้วก็เท่ากับว่าไม่มีเครื่องคุ้มครอง  ยามที่ทุกข์ภัยจากกรรมเก่าให้ผลก็ย่อม
   ประสบผลร้ายแรงที่สุด  การมีศีลก็เท่ากับว่ายังมีเครื่องกันชนผ่อนหนักเป็นเบาได้บ้าง